Kompozytorzy

Roberto Gerhard

Flet
Gitara
Głos
Fortepian
Capriccio
Fantazja
Piosenka
według popularności
Capriccio for Flute SoloFantasia for Guitar (Fantazja na gitarę)L’Infantament meravellós de Schahrazada, Op.1
Wikipedia
Roberto Gerhard (ur. 25 września 1896 w Valls, zm. 5 stycznia 1970 w Cambridge) – hiszpański kompozytor.
Jego rodzina miała niemiecko-szwajcarskie i alzackie korzenie, z uwagi na pochodzenie otrzymał automatycznie obywatelstwo Szwajcarii. Po porzuceniu studiów w szkole handlowej w Lozannie zainteresował się muzyką. Początkowo kształcił się u Waltera Courvoisiera w Monachium (1914), następnie studiował w Barcelonie u Enrique Granadosa (1915–1916) i Felipa Pedrella (1916–1920). W latach 1923–1928 był uczniem Arnolda Schönberga w Wiedniu i Berlinie. Po powrocie do Barcelony został wykładowcą muzyki w Ecola Normal de la Generalitat (1931) i dyrektorem działu muzycznego Biblioteki Katalońskiej (1932). W 1938 roku był członkiem jury festiwalu Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej w Warszawie. Po klęsce republikanów w hiszpańskiej wojnie domowej wyjechał w 1939 roku do Paryża, a następnie do Anglii. Osiadł w Cambridge. W 1960 roku przyjął brytyjskie obywatelstwo. Wykładał gościnnie na University of Michigan (1960) i w Tanglewood (1962). Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (1967).
Do jego uczniów należeli George Cacioppo, Robert Ashley, Donald Scavarda i Roger Reynolds.
W swojej twórczości posługiwał się techniką dodekafoniczną, traktując jednak jej zasady nieortodoksyjnie, podporządkowując metody serialne sensualnemu, niespekulatywnemu komponowaniu muzyki. W swojej estetyce zbliżał się do twórczości Charlesa Ivesa i Edgara Varèse’a. Położył zasługi w rozwoju dodekafonii na gruncie angielskim. W utworach Gerharda swobodna dodekafonia sąsiaduje często z partiami tonalnymi, widoczne są w nich też nawiązania do folkloru hiszpańskiego. Kompozycje Gerharda pojawiały się w programach muzyki awangardowej, wykonywano je na festiwalach Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. Był także badaczem i wydawcą dawnej muzyki katalońskiej, opracował edycje utworów m.in. Antonio Solera i Luisa de Milána.
(na podstawie materiałów źródłowych)