Kompozytorzy

Leonardo Leo

Głos
Sopran
String ensemble
Orkiestra
Skrzypce
Alt
Mixed chorus
Wiolonczela
Tenor
Bas
Secular cantatas
Kantaty
Religious music
Opery
Opera seria
Koncert
Arie
Księga Psalmów
Motet
Sonata
według popularności

#

14 Toccate (14 Dotknij)7 Recorder Sonatas

A

A solis ortu (Solis Ortu)Agnellino innocente (Niewinny baranek)Alleluia (Alleluja)Amor vuol sofferenza (Miłość oznacza cierpienie)AndromacaArgeneArietta (Arieta)Artaserse

C

Catone in Utica (Catone w Utica)Cello Concerto in A major, L.20 (Koncert wiolonczelowy A-dur, L.20)Cello Concerto in A major, L.50 (Koncert wiolonczelowy A-dur, L.50)Cello Concerto in D major, L.10 (Koncert wiolonczelowy D-dur, L.10)Cello Concerto in D minor, L.60 (Koncert wiolonczelowy d-moll, L.60)Cello Concerto in F minor, L.40 (Wiolonczela Koncert f-moll, L.40)Che farai, Lidia cara?Christus factus est (Est Christus factus)Concerto for 4 Violins (Koncert na 4 skrzypiec)Credidi in B-flat majorCredo in C major (Credo C-dur)

D

Dal di che in questo pettoDe Dios el afecto procuramos (Szukajcie miłość Boga)Del pigro Lete ecco le sponde (Oto brzegi leniwy Lete)DemetrioDemofoonteDiana amanteDite vedesti forse una donzellaDori

E

Emira

G

Gratias agimus tibi (Gratias agimus Tobie)Grazie agli Dei che al fine

I

Il Ciro riconosciuto (Ciro uznane)Il cor che vive oppresso (Serce, które mieszka uciśnionych)In quel primiero istante (W tym momencie Primiero)

J

Judica me Deus, KraL B.1.6

L

La contesa dell’Amore e della VirtùLa morte di AbeleLa semmeglianza de chi l'ha fattaLa ZingarellaL'AndromadaLaudate Dominum in G major (Laudate Dominum G-dur)L'Olimpiade (Igrzyska Olimpijskie)

M

Miserere (Wołanie o zlitowanie się)Missa in G major (Missa G-dur)

N

Nitocri, regina d'EgittoNon potrei benché volessi

O

O Jesu mi amate (O Jesu kochaj mnie)O Jesus, que finezas (O Jezu, que finezas)O Pedro peregrino de DiosO tu que piedra os haze Christo (O wy, którzy Ci mgła kamień Christo)Oh Dio qual duolo siaOimè che veggio?Or che barbara sorte (Albo, że okrutny los)Or ch'è dal sol difesaOr che l'alba novella

P

Pangue Lingua in E minor (Pangue Lingua e-moll)Parte oh Dio da me FilenoPastorali (Pasterski)PeloroPrata colles plantes flores (Prata COLLES PLANTES flores)

Q

Quell'usignuol che in quella pianta

R

Rendimi, oh bella Irene

S

Santa GeneviefaSant'Elena al Calvario (SANT'ELENA do Kalwarii)Scipione nelle Spagne (Scipio w Hiszpanię)SifaceSinfonia Concertata for Cello and Strings in C minor (Sinfonia Concertata na wiolonczelę i smyczki c-moll)Sinfonia in A major (Symfonia A-dur)SolfeggiSolfeggios for Soprano, P-Ln C.N.321Sonata for 2 Oboes, Strings and Continuo in D major (Sonata na 2 oboje, smyczki i continuo D-dur)Sonata for Strings and Continuo in D major (Sonata na smyczki i continuo D-dur)Sorge Lidia la notteSplende più dell'usato

T

T'intendo sì mio corTurbido caelo

V

Vado dal piano al monteVologeso re de' Parti

Y

Ya te proclaman los cielos (I głoszą niebiosa)

Z

Zenobia in Palmira (Zenobia w Palmira)
Wikipedia
Leonardo (Lionardo) Ortensio Salvatore de Leo (ur. 5 sierpnia 1694 w San Vito degli Schiavi (obecnie San Vito dei Normanni), zm. 31 października 1744 w Neapolu) – włoski kompozytor, organista i nauczyciel, przedstawiciel szkoły neapolitańskiej w muzyce.
Syn Corrido de Leo i Rosabetty Pinto. W 1709 roku przeniósł się do Neapolu i został uczniem Nicoli Fago w Conservatorio Santa Maria Della Pieta dei Turchini. W 1713 roku został zatrudniony jako organista w kaplicy wicekrólewskiej. W tym samym czasie został zatrudniony jako maestro di capella na służbie Markiza Stella. 13 maja 1714 roku odbyła się premiera jego pierwszej opery Il Pisistrato. Następnie otrzymał zamówienia na aranżacje oper, intermezza oraz serenaty, a w 1718 roku na swoją drugą operę Sofonisba. Od napisania swojej trzeciej opery Caio Gracco w 1720 roku otrzymuje nieprzerwanie do swej śmierci zamówienia na opery. W 1723 roku pisze swoją pierwszą operę dla teatru w Wenecji – Timocrate. W tym samym roku komponuje swoją pierwszą operę komiczną La ’mpeca scoperta. Od tego momentu jest uważany za wiodącego kompozytora nowego gatunku zw. commedia musicale.
Po śmierci w 1725 roku Alessandra Scarlattiego awansował na pierwszego organistę kaplicy wicekrólewskiej. W latach 1726–1730 stracił swoją pozycję w Neapolu jako kompozytor opery seria na rzecz takich kompozytorów jak Leonardo Vinci oraz Johann Adolf Hasse. Pisał wówczas opery seria dla teatrów w Rzymie i Wenecji, w Neapolu zaś kontynuował swoją karierę jako twórca opery komicznej. Po śmierci Vinciego, Leo został wiodącą postacią muzycznego życia Neapolu. Objął po nim stanowisko provicemaestro, a po śmierci Manciniego w 1737 został vicemaestro kaplicy królewskiej. W tym czasie otrzymywał zamówienia na opery z Bolonii, Turynu, Mediolanu, jak również z dworu hiszpańskiego.
Leo zyskał również wielką sławę jako kompozytor muzyki religijnej, zwłaszcza oratoriów. Był także cenionym nauczycielem. W latach 1734–1737 nauczał jako vicemaestro w Conservatorio Santa Maria Della Pieta dei Turchini. W 1739 objął po Francesco Feo stanowisko primo maestro w Conservatorio Santo Onofrio. W 1741 roku przejął jako primo maestro obowiązki swojego nauczyciela Fago. Po śmierci Sarro w 1744 roku Leo został wreszcie maestro di cappella w kaplicy królewskiej. Najbardziej znanymi jego uczniami byli Niccolò Jommelli i Niccolò Piccinni.