Kompozytorzy

Ernst Toch

Fortepian
Orkiestra
Skrzypce
Mixed chorus
Altówka
Wiolonczela
Piece
Etiuda
Taniec
Capriccio
Fuga
Sonata
Uwertura
Scherzo
Serenada
Kwartet
według popularności
10 Anfangs-Etüden, Op.5910 Einfache-Etüden, Op.5810 Konzertetüden, Op.5510 Mittelstufen-Etüden, Op.5710 Vortrags-Etüden, Op.563 Little Dances, Op.853 Pieces, Op.32Burlesken, Op.31Capriccetti, Op.36Geographical Fugue (Fuga geograficzne)Ideas, Op.69Piano Sonata, Op.47 (Sonata, Op.47)Pinocchio (Pinokio)Profiles, Op.68Reflections, Op.86Scherzo, Op.11Serenade, Op.20 (Serenada, Op.20)String Quartet No.8, Op.18 (Kwartet smyczkowy nr 8, Op.18)Tanz und Spielstücke, Op.40
Wikipedia
Ernst Toch (ur. 7 grudnia 1887 w Wiedniu, zm. 1 października 1964 w Los Angeles) – amerykański kompozytor pochodzenia żydowskiego.
Urodził się w rodzinie pochodzenia żydowskiego, jego ojciec handlował skórami. W rodzinie nie było tradycji muzycznych, Ernst w wieku 8 lat zaczął uczyć się samodzielnie gry na fortepianie. Nauczył się także notacji muzycznej i dla ćwiczeń kopiował kwartety smyczkowe Mozarta, na podstawie których zaczął pisać pierwsze własne kompozycje. W 1905 roku jego VI Kwartet smyczkowy został wykonany przez wiedeński Rosé-Quartet. W latach 1907–1911 studiował filozofię, historię sztuki i muzykologię na Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1909 roku otrzymał przyznawaną przez władze Wiednia Mozart-Preis, a rok później przyznawaną przez władze Berlina Mendelssohn-Preis, co umożliwiło mu studia muzyczne w konserwatorium we Frankfurcie, gdzie jego nauczycielami byli Iwan Knorr (kompozycja) i Willy Rehberg (fortepian). W 1913 roku podjął pracę w Hochschule für Musik w Mannheimie, w czasie I wojny światowej został jednak zmobilizowany do wojska i spędził cztery lata na froncie. Po powrocie z wojny osiadł w Mannheimie, gdzie w latach 1918–1929 udzielał prywatnie lekcji kompozycji. W 1921 roku na podstawie pracy Beiträge zur Stilkunde der Melodie uzyskał tytuł doktora na uniwersytecie w Heidelbergu (w 1942 roku został mu odebrany przez władze III Rzeszy). Od 1929 roku działał w Berlinie jako pianista.
W 1933 roku opuścił hitlerowskie Niemcy i wyjechał do Paryża, następnie do Londynu. W 1935 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Podjął pracę wykładowcy w New School for Social Research w Nowym Jorku. W 1936 roku przeniósł się do Los Angeles. Pisał muzykę do filmów powstających w Hollywood. W latach 1938–1948 był wykładowcą kompozycji na University of Southern California. W 1940 roku przyznano mu amerykańskie obywatelstwo. Napisał pracę The Shaping Forces in Music (1948). Do grona jego uczniów należeli Gerald Strang, Alex North, Russell Garcia i André Previn.
Członek National Institute of Arts and Lettres (1957). Odznaczony Wielkim Krzyżem Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1957) oraz austriackim Krzyżem Honorowym za Naukę i Sztukę (1963). W 1956 roku otrzymał Nagrodę Pulitzera w dziedzinie muzyki za III symfonię.
Muzyka Tocha wyrasta z tradycji XIX-wiecznej niemieckiej muzyki romantycznej. W początkowym okresie nawiązywał do twórczości Brahmsa, już w IX Kwartecie smyczkowym z 1919 roku zastosował jednak rozszerzoną tonalność. W latach 20. zwrócił się w kierunku neoklasycyzmu. W okresie międzywojennym uchodził za muzyka awangardowego, interesował się nowinkami technicznymi, pisał muzykę do filmów i dla radia. W pierwszych latach pobytu w USA zajmował się głównie tworzeniem muzyki filmowej, dopiero po 1945 roku skoncentrował się na komponowaniu monumentalnych dzieł instrumentalnych. Utwory z okresu amerykańskiego nie spotkały się jednak ze zrozumieniem publiczności.
Bogata spuścizna kompozytora znajduje się w An Ernst Toch Archive, założonym w 1966 roku przy University of Southern California w Los Angeles.
(na podstawie materiałów źródłowych)